De onveilige weg langs de bergen

'Wat jij wilt' mompelde ze en ze liet hem los, maar pakte hem op het laatste moment voordat hij helemaal uit haar bereik was, toch nog vast. 'Allerlaatste kans...'

Hij schreeuwde en kneep zijn ogen dicht. Hij schrok van de sxhok toen ze hem weer vast pakte. Hij schudde zijn hoofd, maar zij toen zacht. 'math.'

'En verder... wat kwam je hier doen?' Antwoordde ze kalm, ze hield hem nog iets minder goed vast en grijnsde.

Hij pakte snel haar polsen strak vast en keek bang naar beneden. 'I-ik moest kruidens zoeken.' Piepte hij en spartelde moeilijk. 'Zet me op de grond!'

'Kruiden zoeken? Waarvoor? Medicijnen? Voedsel?' vroeg ze toen. Ze voelde hoe zijn handen zich om haar polsen klemden en grinnikte. 'Hmm, je bent best wel vervelend, misschien moet ik je alsnog maar laten vallen' zei ze grinnikend.

'Zet me op de grond!' Schreeuwde hij en hield haar stak vast. 'Ik zeg je niets als je me nu niet neerzet op de grond.'

'Okee okee' zei Jayden en ze klapte een paar keer met haar vleugels totdat ze weer op het pad waren. Daar duwde ze hem tegen de muur en zette de punten van haar vleugels om hem heen in de muur gespijkerd. 'Dus... wat een gedoe voor een paar kleine vraagjes Math' zei ze met een glimlach.

Hij hijgde van de adrenaline en keek bang naar haar vleugels. Hij bleef stokstijf stil staan en reageerde er neit op. Dat mens wat ziek in haar hoofd.

Ze schudde haar hoofd en trok haar vleugels terug. Ze klapte ze in en liep naar achteren. 'Je bent de moeite niet waard, ga maar gewoon door met kruiden zoeken..' zei ze rustig en ze rolde met haar ogen.

Hij keek naar haar en maakte zich snel uit de voeten. Hij liep snel het pad verder naar beneden. Hij moest terug. Hij had die verdomde kruiden allang. Nu nog veilig aankomen.