Het kleine tuinhuisje

Elliot grijnsde en wees naar de huizen. 'De derde, hij zal nu wel thuis zijn. Misschien dronken omdat hij zijn blunder aan het weg drinken is.' Elliot liep in de richting van het huis en ging voor de deur staan. 'Aan jou de eer.'

Isabella grijnsde 'Laat maar komen'. Ze liep naar de deur en klopte in haar hand had ze nog haar kleinste mesje, wat ze onopvallend vast hield. De beul lag inderdaad binnen alles weg te drinken, hoe had dat meisje zich zo sterk weten te houden, hij kon gewoon niet meer hard slaan. Hij hoorde geklop op de deur en liep ernaartoe met de fles wodka nog in zijn hand. Hij krabte op zijn buik en deed daarna de deur open 'Wat' was zijn eerste reactie. Isabella grijnsde 'We kwamen even hallo zeggen'. Ze liet het mesje tussen haar vingers verschijnen en prikte tegen zijn buik. 'Wat.. ik' Hij slikte even en liep achteruit. 'Wat vriendelijk dat u ons binnen laat' zei ze terwijl ze naar binnenliep.

Elliot grijnsde en liep achter Isabella aan. Eerlijk gezegd wist hij niet wat hij wou zeggen. Hij liet haar gewoon haar gang gaan. Zijn wraak kwam later wel, nu was het haar speeltje.

De beul liep verder achteruit tot hij tegen de muur stond en geen kant meer op kon. 'Dus.. je was aan het drinken' zei ze grijnzend. Ze stak met haar mes de fles kapot. 'Oh nee, nu is het weg'. Isabella lachte even, maar schrok van de lach die niet op die van haar leek maar het toch was. 'Nee, wat moeten jullie' zei hij lichtelijk overstuur 'Verpest mijn dag niet meer verder, rot op jullie irritante kinderen' zei hij boos. Hij probeerde met de scherven Isabella te raken, maar die ontweek ze makkelijk 'Beetje dronken grote vriend? Dan ga je in een waanwereld leven' zei ze grijnzend. 'Misschien moet ik je dan maar alvast een aandenken geven aan deze tweede ontmoeting. Isabella beukte hem tegen de muur aan en kerfde een S in zijn nek. 'Staat je prachtig' zei ze gemeen. Daarna sprong ze achteruit naast Elliot.

Elliot moest lachen om zijn reactie en keek aandachtig naar de S. Hij greep naar zijn schoen en haalde daar zijn eigen mes uit. 'Sta nou eens stil.' Zei Elliot zacht en zette een V aan de andere kant van zijn nek. 'Sorry, ik kon het niet laten.'

De beul die nu een gebroken en gewonde man was begon te schreeuwen 'Verlaat mijn huis, verlaat mijn huis nu meteen, verdwijn alsjeblieft'. Isabella keek hem raar aan, zei hij nou alsjeblieft? 'Alleen als we wat mee kunnen nemen van hier, en als je ons verlinkt dan blijft het niet op je nek' zei ze grijnzend. Isabella liep langs hem de kamer in en nam wat flessen drank mee, kon altijd lekker zijn. 'Jij nog wat Varlow?' zei ze glimlachend.

Elliot keek de beul even vuil aan en grijnsde toen naar Isabella. 'Graag.' Hij pakte een paar flessen. 'Ik denk dat we hier wel even mee vooruit kunnen.' Lachend knikte hij nog een keer naar de beul. 'We geven we een gil als het op is.'

De beul kromp ineen toen hij al zijn geliefde flessen weg zag gaan, maar gaf geen kik. 'Inderdaad, tot ziens he' zei Isabella grijnzend en ze liep met haar armen vol flessen achteruit het huis uit.

Elliot liep lachend naar buiten en bekeek de buit. 'Nou moet ik je zegen dat ik nog maar een keer in mijn leven drank heb gehad. Maar toen was ik ook wel stom dronken. Iets teveel in een keer.'

'Schattig, bij ons deden ze wedstrijden binnen de groep en ik moet zeggen dat ik een paar keer zwaar verloren heb' zei ze grijnzend. 'Ik denk dat we dit maarbeter in het tuinhuisje kunnen zetten' Ze begon al die richting op te lopen voordat hij kon antwoorden.

Elliot liep snel achter haar aan. 'Wat voor wedstrijden? Wie het eerst knock out is of toch iets vriendelijker?' Hij grijnsde en keek haar met schuin hoofd aan.

'O er waren een paar verschillende soorten wedstrijden, eentje was wie het meest kon drinken voordat diegene in elkaar zakte, maar een andere was weer wie het langste recht kon messenwerpen na veel gedronken te hebben' Isabella grijnsde bij de gedachte dat ze elkaar uiteindelijk bijna raakten.

Elliot lachte en liep wat opgewekt met de flessen naar het huisje. 'Wedden dat ik van jou win.' Grijnzend keek hij haar aan. Het leek wel of hij nu al dronken was.

'O ja? Dat zullen we nog wel eens zien' zei ze grijnzend, maar blij. Ze trok even haar wenkbrauw op en lachte toen. Ze waren alweer bijna bij het huisje.

Elliot zette de flessen op de tafel en grijnsde. Hij bekeek de winst en kwam erachter dat hij helemaal niks van drank af wist. Hoe het ook zou heten hij kende niks van al dat spul.

Isabella grijnsde en zette de flessen op tafel. Ze zag hem kijken en glimlachte 'Je weet waar je aan begint toch?' vroeg ze op een bijna spottende toon.

Hij grijnsde en keek haar uitdagend aan. 'Tuurlijk weet ik dat. Mij maak je niet bang hoor.' Hij wist totaal niet meer wat er die vorige avond was gebeurt toen hij met een kater wakker werd wist hij pas weer dat hij gedronken had. Die avond was verder zwart gebleven.

'Dan is het goed' zei ze grijnzend. 'Oke, hm, nu of vanavond?'. Ze keek hem uitdagend aan en grijnsde weer.

'Zeg jij het maar. Mij maakt het helemaal niet uit.' grijnzend liep hij naar haar en keek haar recht in de ogen. Eigenlijk wist hij wel dat hij ging verliezen. Dit was hij niet gewend.

'Hm, wat vinden de beginners het fijnst.. Licht of donker?' zei ze grijnzend 'Aan jou de keus'

'Wat weet ik er nou van. Jij bent hier de expert kies jij maar. Vrouwen gaan nu eenmaal voor.' Grijnzend tikte hij haar op haar neus.

Isabella glimlachte.'Nou het duurt niet lang meer tot de avond valt, dus laten we het straks doen, dan kun je er nu alvast aan wennen, we nemen één glaasje en dan laten we de rest staan tot vanavond' Isabella grijnsde en pakte een fles 'Waarom zouden we ook bekers pakken' zei ze terwijl ze de dop eraf haalde en de fles aan haar mond zette, ze nam een paar slokken en gaf toen de fles aan Elliot 'Hier'

Elliot keek even twijfelend naar de fles, maar pakte hem toen aan. Met lichte tegenzin zette hij de fles tegen zijn mond en probeerde zo min mogelijk te drinken en net te doen alsof het heel veel was. 'Heerlijk.' Zei hij en zette de fles weer neer.

Isabella grijnsde 'Fijn, dan is dat ook geregeld'. Ze pakte de fles op en zette hem weg bij de anderen. Ze draaide zich om en liep het huisje binnen waar ze haar pruik aftrok en de rare nieuwe jurk verving door een veel te groot t-shirt en een korte broek waarvan ze de randen afsneed voor het rafelige en kortere.

Elliot liet zich in de stoel vallen en wreef over zijn hoofd. Hoe kon hij nou zo stom zijn om deze wedstrijd aan te nemen. Dit kon hij nooit winnen. Hij was nog helemaal niet bekend met drank.