Het kleine tuinhuisje

Isabella liep weer naar buiten en ging op de andere stoel zitten. Ze keek naar hem om hem te peilen en grijnsde 'Vertel het eens' zei ze toen ze dacht dat hem iets dwars zat.

Hij keek op en lachte toen hij zag wat ze aan had. 'Staat je goed.' Even keek hij recht voor zich uit en schudde zijn hoofd. 'Er is niks. Ik dacht gewoon aan de laatste keer drank. Grappige herinnering.' Totaal niet, maar dat hoefde zei niet te weten.

'Dank je' zei ze oprecht. 'Hm.. oke, nouja dat zien we dan straks wel weer'. Het werd al langzaam donkerder.

Elliot liet zich wat onderuit zakken en keek in gedachten gezonken voor zich uit. Het liefst zette hij nu de tijd stil zodat het nooit donker word, maar die kracht bezit hij helaas niet.

Isabella staarde glimlachend in het niets, denkend aan hoe stomdronken ze had gewonnen en had verloren of soms de bar uit was geschopt en de anderen haar naar huis hadden gebracht. Ze werd een soort wakker uit haar gedachten en keek naar de flessen. 'Nou, wat voor wedstrijd zullen we eens doen' zei ze grijnzend.

Elliot haalde twijfelend zijn mes uit zijn schoen. 'Maak er maar wat spannends van.' Hij liet het in zijn hand draaien en probeerde zelf verzekerd over te komen.

'De appel lijkt me een slecht plan, laten we een boom nemen en daar op gooien, als je mis gooit moet je twee slokken nemen, als je raak gooit maar eentje, wie het eerst in elkaar zakt verliest.. Oke?' ze trok haar messen en legde ze op tafel. Een uitdagende glimlach sierde haar gezicht.

Elliot glimlachte en keek naar de boom. 'Vrouwen gaan voor.' Grijnzend pakte hij zijn mes wat steviger vast. "Waarom doe ik dit eigenlijk?" Vroeg hij zichzelf.

Isabella grijnsde en pakte de fles, ze gooide met gemak haar mes raak en nam een slok. Ze zette de fles weer neer en haalde haar mes weer op 'Jou beurt'

Elliot gooide het mes in de boom en nam een slok. Rustig haalde hij zijn mes uit de boom en glimlachte. 'In het begin gaat het altijd goed, of niet?'

'Ja, in het begin nog wel' zei ze grijnzend, beelden oproepend van de vorige keren dat ze dit had gedaan. De laatste keer had ze wel verloren, maar die keer daarvoor was haar beste overwinning ooit. Ze gooide haar mes nog een keer raak en nam een slok. Ze haalde haar mes uit de boom en liep weer naar Elliot toe.

Elliot gooide die van hem er weer in en nam een slok. Hoe lang zou het duren voordat het bij zijn hersenen kwam? vooral omdat hij niks gewend is. snel trok hij zijn mes uit de boom en liep weer terug.

'Dit gaat nog wel even duren denk ik' zei Isabella glimlachend en ze gooide expres in de boom ernaast zodat ze twee slokken kon nemen, de alcohol brande fijn in haar keel en liet die warmte daar ook achter. Ze haalde haar mes uit de andere boom en liep weer terug.

'Ik moet spontaan aan zo'n rot lied denken.' Hij grijnsde en gooide zijn mes wel raak. Hij haalde het eruit en nam een slok. 'Hoe kunnen mensen dit spul fatsoenlijk door hun keel krijgen?' Hij grijnsde en schudde zijn hoofd.

'Geen wodka gewend? Ik dacht dat ze hier wel sterkere dranken hadden' zei ze plagend. 'Zing het rotlied eens voor me'. Ze glimlachte en gooide weer raak, deze keer nam ze dus een slok van de brandende alcohol en slikte extra snel om er voor te zorgen dat ze al iets lichter in haar hoofd werd.

Elliot lachte en schudde zijn hoofd. 'Ik weet niet of ik het nog ken.' Hij gooide het mes, maar gooide tot zijn verbazing mis. Hij sloeg zichzelf tegen zijn hoofd en haalde zijn mes. Snel nam hij twee slokken en grijnsde. 'Het is het einde van de week en je maag is flink van streek
Want hij komt iets tekort, sherry, whisky, pils of port
Maar voor deze avond heb je plannen in 't verschiet
Je kunt haast niet wachten tot je al die pinten ziet
Daar sta je eindelijk met je maten in de kroeg
Deze avond is nog jong met vele drankjes voor de boeg
Maar een slecht getrainde vrind krijgt de hik al na een pint
Ik zeg kijk maar eens goed hoe Koning Pintenman dat doet.'

Isabella genoot van het liedje en grijnsde aan het einde klapte ze even in haar handen 'Waarom vind je dat zo'n vreselijk lied dan?' vroeg ze tenslotte verbaasd. Zelf gooide ze nog een keer raak, maar ze wist niet voor hoe lang dat nog zou gelden. Ze nam een slok en merkte dat de fles al leeg was, ze zette hem aan de kant en maakte de volgende fles open, waar ze eerst een paar slokken uit nam. Daarna keek ze hem grijnzend aan 'Ik moest even testen of die nog goed was'

'De rest van dat rot lied weet ik niet meer.' Hij keek haar even vreemd aan en schudde zijn hoofd. 'We moesten dat leren van onze bazen, maar hun mochten drank en wij stonden daar met water. Kun je naar gaan hoe leuk dat was. We waren hun entertainment.' Elliot probeerde zich wat beter te concentreren en gooide nu wel raak. 'Ik wil het gewoon niet meer kennen.' Hij pakte zijn mes en nam een slok.

Isabella zuchte 'Ja, dat kan ik me wel voorstellen, maar waarom pakten jullie het niet gewoon af, jullie waren tenslotte met veel meer' dat was even haar heldere moment voordat ze alleen nog maar domme antwoorden kon geven, het kon haar niks schelen maar ze kon dat heel lang volhouden dus hij zou nog wat beleven. Ze gooide raak en nam een slok, haalde haar mes op en ging weer afwachtend staan.

Elliot lachte even en haalde zijn schouders op. 'Ik heb geen idee. Moest je me toen eens vragen. Nu is het toch al te laat.' Lachend gooide hij zijn mes weer mis en sloeg zichzelf weer tegen zijn kop. 'Misschien snap ik wel waarom.' Hij pakte zijn mes en nam twee slokken.

'Vertel het eens' zei ze opgewekt, maar toch aangeschoten. Isabella gooide noge een keer maar gooide mis. Ze vloekte even binnensmonds maar pakte snel de fles en ze liet weer twee brandende slokken drank naar binnenglijden. 'Je kunt alles bij me kwijt hoor Elliot' zei ze met aangeschoten ondertoon.

Hij sloeg een arm om haar heen en grijnsde. 'Nou moet je bedenken dat we daar als een stelletje malloten stonden en er kwam inneens een aanval van een weerwolf ofzo. Dan staan wij daar met messen de verkeerde te steken.' Lachend liet hij haar los en gooide raak. raar genoeg, want hij was eigenlijk helemaal niet aan het mikken. Snel nam hij een slok en pakte zijn mes.

Isabella lachte. 'Waarom zou je datdoen, je kunt toch wel zien hoe een weerwolf eruit ziet' Isabella gooide in haar ogen vreemd genoeg mis en nam twee grote slokken. Ze haalde haar mes op en liep terug.

Elliot grijnsde en schudde zijn hoofd. 'Ik weet niet, maar heb je mijn matties dan niet gezien. Die idioten kunnen overdag niet eens zien wie een engel is.' Grijzend gooide hij mis en nam twee slokken. Het ging veel makkelijker dat drinken. Zeer opeens. Hij pakte zijn mes en liep terug.

'Ach nee toch' zei ze verschrikt. 'Zie jij dat wel dan?' vroeg ze toen. Ze gooide nog een keer, en schijnbaar raak. Ze pakte de fles en nam een slok waarna ze haar mes haalde en terug liep. Ze klopte met haar hand even op Elliot's schouder en grijnsde.