Het kleine tuinhuisje

'Jawel, je moet gewoon trainen.' Hij stond op en ging hangend tegen de muur staan. 'Als ik nu iemand anders was. Wat zou je dan van me denken? Welk humeur, welke passies.' Hij keek recht voor zich uit en trok een gezicht van. "Ik vind me super stoer."

'Ik zou je niet mogen omdat je eruit ziet alsof je een te groot ego hebt en het liefst wil je dat dat versterkt word ofzo? Zoiets?' ze keek even twijfelend naar hem, maar mocht deze houding echt niet, leek te veel op Tamani 'Oke, zo lijk je dus ook op Tamani' zei ze grijnzend.

Elliot glimlachte en liet zich weer voor de traillies op de grond vallen. 'Je kent Tamani toch? Dan moet je alleen de kleine verschillen zien. Je koppelt mensen gewoon aan bekende.'

'Hm, dat zou wel kunnen...' Ze glimlachte en volgde hem met haar ogen. 'Dank je'

'Je moet wat trainen en zelf je grenzen opzoeken, maar dat moet wel lukken.' Hij grijnsde.

'Dat grenzen opzoeken lukt wel, maar ik ga er zoals je nu ziet, vaak overheen' Isabella grijnsde en ging even verzitten. 'Laten ze je nu de rest van de dag wegrotten hier? Anders haal ik wel wat eten voor je, mocht je honger hebben'

'Ik moet je eerlijk zeggen dat ik geen idee heb. Als die bewaker dadelijk terug komt met de messen kunnen we het vragen.' Hij grijnsde en ging weer liggen.

'Mijn messen' mompelde ze. 'Dat hoop ik dan maar' Ze liet zich met haar rug tegen de tralies zakken en legde even haar hoofd op haar kniën.

De bewaker kwam binnen met een tas in zijn hand. 'Hier zijn ze.' Hij legde ze op de grond en ging op de stoel in de hoek zitten. 'Wanneer is mijn rechtspraak nu weer?' Vroeg Elliot. De bewaker haalde zijn schouders op. 'Ik weet niet. Waarschijnlijk ergens vanmiddag.'

Isabella keek vol begeerte naar de tas, waarvan ze wist dat ze erin zaten. Ze wendde snel haar blik af en was blij dat zijn rechtspraak al vanmiddag was. 'Trouwens, hebben jullie nog wat ontdekt met de messen?' vroeg ze nieuwsgierig, met het accent.

Elliot keek even naar de tas en liet zich weer op de grond rusten. De bewaker keek haar vragend aan. 'Waarom wil je dat weten? Het zijn maar een stel messen. Er valt verder niks over te zeggen, dacht ik zo.'

Gelukkig dacht ze bij zichzelf 'Nou, omdat jullie ze aan het onderzoeken waren? Dat ze je net zelf, ze waren er mee bezig, dus vandaar' zei ze onschuldig glimlachend.

'Ooh ja, dat metaal was ons onbekend, maar ze zijn er nu een theorie voor aan het verzinnen. Ze hebben volgens mij alle informatie die ze nodig hadden.' Elliot kwam omhoog en keek Isabella smekend aan. Hij had nu geen zin in een uitflip of een woede aanval ofzo.

Isabella slikte alle verwensingen die op het puntje van haar tong lagen weer in. 'Zou ik een keer mogen kijken wat ze hebben ontdekt, dan weet ik wat allemaal met ze kan' Ze probeerde zo opgewekt mogelijk te doen, maar haar stemming was naar onder het nulpunt gedaalt.

Elliot pakte de traillies vast, maar wist dat hij haar niet kon tegen houden. De bewaker zuchtte en schudde zijn hoofd. 'Ik denk niet dat onze onderzoekers het fijn vinden als er pottenkijkers van buitenaf komen kijken. Ze houden het liever geheim en verkopen het later aan een bedrijf. Dan verdienen ze er nog wat mee.'

'Pottenkijker? Nieuwe eigenares bedoel je, ik ben niet bang om ze uit te proberen hoor, ik kan er op vele manieren achterkomen' zei ze boos. Daarna had ze spijt van haar lichte uitbarsting.

De bewaker schrok van haar reactie en keek naar de messen. 'Raak me een keer aan en ik roep de andere. Van zoveel kun jij nooit winnen.' Elliot wist gewoon dat dit ging gebeuren en keek haar weer smekend aan. Ze mocht nu niet opeens aartsvijand nummer een worden. Niet alweer.

Isabella keek even kort naar Elliot. 'Dat zal dan wel niet' zei ze nog steeds boos maar zich enorm inhoudend. 'Al zou ik je sneller dood hebben dan jij kan roepen' mompelde ze zachtjes, zodat alleen Elliot het zou horen.

De bewaker keek vragend naar Elliot, maar die grijnsde alleen. 'Je vind het vast zelf wel uit. Dat weet ik zeker. Je bent een professional als het om messen gaat.''Ja vast.' De bewaker lachte even en keek naar buiten.

Isabella keek Elliot dankbaar aan en wierp daarna weer een nijdige blik op de bewaker. 'Dan kan ik zeker alles nu uitproberen?'

De bewaker knikte. 'Zolang hij het mes maar niet krijgt en zolang er niemand dood gaat mag je van me.' Hij zakte wat onderuit en keek verveeld naar de twee. Elliot zuchtte en liet zich weer verveeld op zijn rug vallen.

Isabella zuchtte geïriteerd en liep naar de tas toe. Ze haalde de messen eruit en het voelde alsof ze weer compleet was. Ze ging weer terug zitten en zaagde in de tralies, waar die moeiteloos doorheen ging. Het werkt nog steeds dacht ze bij zichzelf.

De bewaker keek even toe en besefte toen wat ze aan het doen was. 'Ho even, stop daarmee.' Elliot grijnsde en ging weer staan. De bewaker liep naar haar toe en zag dat de spijl al door was. 'BEWAKERS.' Schreeuwde hij en pakte Isabella's arm vast.

Isabella gaf zich gewonnen 'Dit was niet erg, ik testte het alleen maar, Varlow heeft de messen niet en iedereen leeft nog' Ze bleef zitten en zorgde ervoor dat hij haar niet omhoog kon trekken.

Er kwamen een paar bewakers aan en keken vragend rond. 'Ze sneed door de traillies heen.' Zei de bewaker vlug. Even keken ze naar het mes en begonnen toen te lachen. 'Je hebt een te levendige fantasie.' Zei een van de mannen.