Het kleine tuinhuisje

'Nee, mijn mes ligt nog in het riool.' Zei hij spijtig en liep met haar mee. 'Wat een verschrikkelijk tapijt.' Zei hij en keek er walgend naar. 'Jij begint.'

'Ah nee' zei ze balend. 'Die gaan we nog wel een keer halen' zei ze vastbesloten. Ze slikte even want met dat mes had hij haar naam in zijn arm gekerfd. Ze pakte twee van haar messen en legde die op de tafel. Ze pakte zijn arm en keek naar haar naam. Ze liet zijn arm weer los en liep snel naar de wijnkast om er een paar flessen uit te halen, de duurste eigenlijk. Ze opende er een en gooide haar mes in haar vaders hoofd. Ze liep naar de muur toe om het mes weer te pakken en merkte dat ze er niet bij kon. Ze pakte een stoel en ging er op staan, nu kon ze er wel bij. Ze liet de stoel staan en liep terug 'Nu jij' zei ze glimlachend.

Elliot keek haar verbaasd aan en draaide zijn arm een stukje weg. Hij pakte ook een mes en gooide die in haar vaders hoofd. Snel pakte hij het mes en nam een slok.

Isabella nam snel twee slokken toen ze merkte dat ze het net vergeten was. Een paar bedienden liepen geschrokken langs en liepen snel weer weg. Isabella gooide het mes weer en weer in haar vaders hoofd. Ze haalde hem er weer uit door op de stoel te gaan staan en daarna weer terug te lopen naar Elliot. Ze glimlachte en ging naast hem staan.

Elliot gooide het mes weer en nam een slok. 'Dit is eigenlijk nog leuker nu je er iets mee vernield dat veel meer waarde heeft dan een boom.' Zei hij en pakte zijn mes weer.

Isabella lachte even 'Tja, zeker wel'. Ze nam gooide en nam twee slokken omdat ze het leuk vond om in zijn hart te gooien. Ze haalde het mes weer en ging bij Elliot staan 'eigenlijk moeten we zo maar eens doen alsof we al dronken zijn, anders gaat het wel erg lang duren denk ik' fluisterde ze.

'Ja, en het is beter om nuchter te zijn in deze situatie.' Zei hij en gooide mis waarna hij twee slokken nam.

'Ja, dat is zo' zei ze grijnzend. Ze gooide nog een keer en raak. Ze haalde het mes op en nam weer een slok. Tot haar grote verbazing sloegen de deuren nu al open en stond haar vader in de deuropening. Isabella keek snel alsof ze dronken was. 'Jongedame waar denk je dat jij mee bezig bent met... Elliot?' bulderde hij. Isabella lachte en sprak met dubbele tong 'Vader, welkom, we dachten net aan u' zei ze grijnzend.

Elliot keek niet om en zei tegen Isabella. 'Zie je spoken, want je vader is hier helemaal niet.' Lachend draaide hij zich om en begon harder te lachen.

'Jawel kleintje, daar staat hij toch echt' zei ze nog steeds met dubbele tong. Ze pakte de fles en nam een slok, maar het ging wat scheef waardoor de wijn nu langs haar nek naar beneden liep. Met haar pols veegde ze haar mond af. Haar vader keek woedend toe 'Mijn wijn? Mijn tapijt? Wie geeft jullie het recht dit te doen' zei hij boos. 'O volgens mij is mijn papa boos' zei Isabella verbaasd. 'Wie ons het recht gaf... Ik natuurlijk' zei ze lachend.

Elliot keek nog steeds lachend toe en was echt bang voor een mega woede uitbarsting. 'Ja, hij ziet er ouder uit als hij boos is.'

Isabella dacht dat ze het hoofd van haar vader paars zag kleuren van woede maar ging gewoon door 'Dat dacht ik ook al, we passen zo goed bij elkaar, we denken zelfs hetzelfde' zei ze lachend. Ze zette de fles weer neer en wachte af wat haar vader zou doen. 'Jullie... nu.... wegwezen' bracht haar vader woedend uit. Isabella sprong grijnzend heen en weer.

Elliot lachte om haar en keek even naar haar vader. Wow die woede kon toch niet gezond zijn? 'Kom Isabella. Dan gaan we de muur in de gang opnieuw schilderen.' Zei hij lachend.

Isabella begon zich toch zorgen te maken over haar vader maar huppelde scheef en vrolijk de zaal uit, het mes nam ze wel mee. Op de gang sloeg ze snel de hoek om en lachte ze even 'Dit was leuk, dit mocht wel vaker' zei ze grijnzend. 'Laten we snel naar boven gaan voordat hij echt ontploft' zei ze nog steeds grijnzend.

Elliot liep een beetje wankelend achter haar aan en lachte even. 'Ja, hij kon ons wel vermoorden.' Snel liep hij naar haar vertrekken. 'Wat lijkt jou vader weinig op jou.'

'Dat zou ik ook niet willen' zei ze grijnzend en ze liep met hem mee. 'Nou onze eerste actie's zijn geslaagd' zei ze terwijl ze de deur opendeed en de kamer in liep.

Elliot keek haar verbaasd aan. 'Wat is de tweede stap dan?'

Isabella glimlachte 'Maar liefste, we hebben het eten nog niet gehad.. ik vond het vroeger altijd erg leuk om erwtjes tegen iedereen aan te schieten, jij niet?' zei ze grijnzend.

'Ik vind het nog steeds leuk om eten naar mensen te schieten.' Zwi en en ging voor haar staan. 'Mijn liefste, hoe komt het toch fat je zo slim bent?' vroeg hij en kuste haar.

Isabella lachte even en glimlachte verlegen. Ze kuste hem ook en sloeg haar armen om zijn middel. Ze wou echt samen met hem weg, echt heel graag.

Elliot kuste haar passievol en sloeg zijn armen ook om haar heen.

Isabella hoorde ver weg een bel gaan voor het eten. Ze trok zich rustig even terug en grijnsde 'Te laat komen kan er ook wel bij' zei ze rustig en ze kuste hem weer.

Elliot luisterde verbaasd naar de bel en kuste haar weer. Hij zou alles boor dit soort momenten opgeven.

Isabella kuste hem terwijl ze hem zachtjes op de bank duwde die verderop stond.

Elliot ging zitten en kuste haar nog steeds. Het was zo fijn zo heerlijk. Hij werd er helemaal warm van.