Het kleine tuinhuisje

Isabella schudde haar hoofd en hoorde al weer voetstappen, hoe laat zou het zijn? Zachtjes gaf ze een kneepje terug en wachte ze totdat er iemand binnen zou komen.

Elliot liet snel haar hand los en keek in de richting van het geluid. De baas kwam te voorschijn en keek hun raar aan. 'Mee jullie.' Zei hij en liep weer weg. Elliot keek hem verbaasd aan en kwam overeind.

Isabella pakte haar messen en stopte ze terug in haar schoen waarna ze overeind kwam. Ze liep rustig achter 'de baas' aan en keek even bezorgd naar Elliot.

Elliot kwam rustig van het bed af en liep achter haar aan, wat nog redelijk goed ging. De baas liep naar een kleine, donkere ruimte achter in het gebouw. Er zaten geen ramen in en er stond alleen maar een bord waar een totaal niet fel lampje op scheen. Alle leden stonden tegen de muur aan en wachtte tot iemand het woord nam.

Isabella voelde zich bekeken en keek vanachter haar zonnebril naar alle leden voordat ze er naast ging staan. Ze wachte op Elliot en op dat iemand iets ging zeggen.

Elliot ging snel bij Isabella staan en keek naar de baas die voor het bord ging staan. 'Vanavond heb ik een aantal taken. De groep van Ivor gaan verder met hun bezigheden.' De jongen die waarschijnlijk Igor was draaide zich naar zijn groep en keek ze streng aan. Alsof hij de baas was. De baas vervolgde zijn verhaal. 'Jullie drie.' Hij wees naar een groepje jongens aan de andere kant van de kamer. 'Jullie opdracht wordt hier niet op tafel gegooid, maar je weet zelf wel wat.' Zei hij en keek toen naar de twee nieuwe. 'En de groentjes onder ons hebben een spionage opdracht om te zien of ze niet meteen dood zijn.'

Isabella grijnsde uitdagend om te laten zien dat ze niet bang was. Mavis keek direct van zijn groep weg naar de twee en grijnsde afwachtend.

'De rest kent zijn bezigheden. Jullie met mij mee, de rest oprotten.' Zei hij en keek even naar de groentjes. Elliot keek hem neutraal aan en liep naar hem toe.

Mavis maakte nog snel het 'ik hou je in de gaten' teken en liep toen grijnzend weg met de rest. Isabella liep nonchalant met Elliot mee en grijnsde nog steeds.

'Onze rivalen Herstum sturen nogal veel mensen naar ons toe, dus ik wil wel eens zien wat hun in hun schild voeren. Regel het.' Zei hij en liep zelf de kamer uit. Elliot keek haar even aan en grijnsde. 'Moet wel lukken, toch?'

Isabella glimlachte en knikte enthousiast. Eindelijk weer eens iets waar ze goed in was en Elliot ook. Alleen vroeg ze zich af waar die Herstum mensen dan waren.. Ach ze zouden ze wel vinden. Isabella liep een stukje en bleef daar tegen de muur hangen waar ze gebaarde 'Wat gaan we doen?'

Elliot ging langs haar staan en grijnsde. 'Eerst eens even uitzoeken waar die idioten leven, dat weet je het zelf ook wel.' Zei hij en keek om zich heen.

Isabella grijnsde en keek om zich heen, waar zouden ze als eerste naar toe gaan. Ze wees even naar links en liep die kant op.

Elliot liep achter haar aan en zuchtte. 'Ze denken echt dat we niks kunnen.' Zei hij en keek rustig om zich heen.

Isabella grijnsde even, maar durfde nog niks te zeggen, ze waren nog niet ver genoeg en misschien kwam er wel iemand achter hun aan. Ze liep verder en keek onderzoekend rond. Mavis was net om de hoek blijven staan en had het gehoord. Hij had wat contacten in die groep en belde ze meteen op 'Ja, met Mavis, er komen twee groentjes jullie kant op maak ze een kopje kleiner.... met veel leed? Natuurlijk stomkop.. succes.. later' zei hij zacht en tevreden liep hij weg.

Elliot liep een steegje in en bleef daar tegen de muur aanstaan. 'Oke, wat nu? Ik weet hier dus totaal niet waar ik heen moet en jij denk ik ook niet.'

Isabella keek even om zich heen en toen ze zeker wist dat niemand er was sprak ze 'We klimmen het dak op en dan kijken we waar de groepen in welke steegjes zich schuilhouden' zei ze zachtjes en ze zocht naar een trap of wat goede richels.

'Is goed.' Zei hij en keek rond. 'Nou jij bent hier van het klimmen dus.....' Zei hij en keek grijnzend naar boven.

Isabella glimlachte en omhelsde hem even, waarna ze naar de eerste richel liep die ze zag. Er was geen trap te bekennen helaas en ze greep de richel vast. Ze trok zich op en greep een vlaggen stok en trok zich zo weer omhoog. Via een balkon en een paar ramen kwam ze op het dak en keek ze rond. De stad was zo groot vanaf hier. Ze ging liggen en keek rond. Ergens op een ander dak zag ze ook een uitkijkpost en ze kroop achter de schoorsteen. Ondertussen was iedereen geïnformeerd van de rivalen en stonden ze op de uitkijk.

Elliot volgde haar bewegingen en deed het een stuk minder soepel na. Maar hij kwam op het dak en keek haar even aan. 'Dus waar denk je dat we heen moeten?'

Isabella grijnsde 'We gaan het aan hem vragen' zei ze plagend en ze kroop verder naar de rand van het dak en liet zich erover hangen zodat ze op de vlaggenstok kwam. Ze sprong soepel naar een balkon en via het balkon naar de overkant op het kozijn en ze greep zich vast aan de dakgoot en trok zich zo er op. Daar verstopte ze zich achter een koepelvormig uitsteeksel en wachte ze op Elliot.

Elliot keek haar verbaasd aan en twijfelde even. Toch sprong hij achter haar aan en nog steeds leek het nergens op. 'Sorry.' Fluisterde hij toen hij half wegschuivend landde.

Isabella grinnikte even 'Nee, je bent schattig' zei ze liefjes en ze keek over het koepeltje heen naar de jongen die nog maar één dak van hun verwijderd was. 'Nog een keer, je kunt het wel' zei ze plagend. De laatste afstand kon ze springen. Ze gokte het erop en stond rustig op net toen hij niet hun kant op keek. Ze nam een aanloop en sprong naar het andere dak en precies boven op hem en sloeg haar hand voor zijn mond.

Elliot sprong achter haar aan en haalde het serieus nog maar net. Snel liep hij naar haar toe en zette snel zijn capuchon op en zijn zonnebril goed. 'Waar zijn de Herstum?' Zei hij steng.

Isabella glimlachte en haalde haar hand voorzichtig weg 'W-wat?' stamelde de jongen. Isabella tikte hem tegen zijn wang en de jongen keek haar verbaasd aan. 'Herstum?' zei hij herkennend, maar hij probeerde het te ontkennen. 'Daar heb ik wel eens van gehoord' zei hij vaag en Isabella trok haar mes uit haar schoen en drukte het nu tegen zijn keel 'Oke oke' zei hij krampachtig. 'Hier beneden, derde deur rechts in de steeg' loog hij.