Het kleine tuinhuisje

Ethan miste zo en moest snel met zijn voeten bewegen om niet geraakt te worden en werd er jammergenoeg wel moe van. Hijhaalde nog een keer uit maar miste weer.

Elliot ging door met het proberen te steen van zijn voet, maar midden in zijn aanval trapte hij in Ethan's richting en hoopte dar het hem veel pijn deed.

Ethan viel achteruit van zijn trap en maakte een achteruitkoprol om zo weer overeind te komen. Hij keek hem boos aan, maar ook sluw. Isabella keek bezorgd naar het tafereel. Ethan liep voorzichtig naar links en gooide zijn bijl en ving die met zijn linkerhand. Hij trok grijnzend met zijn rechterhand zijn zwaard en wachtte af.

Elliot liet zich er niet door afleiden en concentreerde zich op zijn bewegingen. Uit het niets gooide hij de speer naar Ethan toe en greep naar zijn mes dat nog in zijn schoen zat. Snel ging het weer klaarstaan en wachtte op de aanval van Ethan.

Ethan keek goed naar hem en hield zijn bijl voor de speer zodat die afketste. Hij keek Elliot aan en trok zijn wenkbrauwen even op. 'Kom dan' vormde zijn mond.

Elliot keek hem even onderzoekend aan en pakte het mes goed vast. Hij zette voorzichtig een stap in zijn richting, maar kwam ook niet dichterbij. Hij was niet in de positie om aan te vallen.

Nu had hij alleen nog een klein mesje. Ethan lachte en gooide de kleine bijl opde grond. Ethan liep nog wat maar werd ongeduldig. Hij pakte het zwaard vast met beide handen en rende op hem af.

Elliot twijfelde geen moment en ontweek het zwaard nog maar net. Snel ging hij weer klaarstaan en keek hem grijnzend aan. Hij probeerde hem een paar keer te steken en hield het zwaard goed in de gaten.

Ethan draaide zich zwaaiend met het zwaard meteen om nadat hij Elliot had gemist. Hij werd misselijk van die in zijn ogen spottende grijns en werd een keer in zijn zij geraakt, nou ja het mes schampte af. Woedend probeerde hij een tweede aanval.

Elliot sprong moeilijk achteruit en viel op zijn kont. Snel pakte hij war zand en gooide het naar het gezicht van Ethan zodat hij wat tijd had om op te staan.

Ethan grijnsde nu en Isabella keek even verschrik maar glimlachte snel weer toen hij het zand gooide. Ethan wreef verwoed in zijn ogen om het zand eruit te krijgen en vergat zo zijn verdedeging.

Elliot duwde hem omver en zette het mes tegen zijn keel. Snel keek hij naar het zwaard en stak hij mes in zijn onderarm, zodat hij misschien het zwaard zou loslaten. Meteen zette hij het mes weer tegen zijn keel en grijnsde.

Ethan schrok van de actie en hield zijn adem in. Even was er angst te zien in zijn ogen maar dat verdween snel. Hij keek hem even spottend aan maar schreeuwde van pijn toen hij het mes in zijn arm kreeg. Het zwaard had hij al laten vallen. Hij greep naar zijn arm en grijnsde boos. 'Nu denk je zeker dat ik me overgeef' zei hij boos.

Elliot keek hem neutraal aan en zei zacht. 'Zo niet dan zet ik nog wel een mes ergens in je lichaam.' Zei hij en greep met zijn losse hand naar zijn zwaard. De punt van het zwaard zette hij tegen Ethan zijn zei en grijnsde.

Ethan gromde en keek hem nog bozer aan 'De volgende twee win ik' zei hij zacht. Hij haalde zijn hand van zijn arm en stak hem omhoog 'Overgave' riep hij. Isabella's hart maakte een sprongetje toen ze het hoorde. Het mes was weer eens onderschat. Haar vader zuchte even, zo snel al? 'Oke dan. Dit spel is over, lever jullie wapens maar in en wacht op de volgende opdracht.' zei hij een beetje verveeld maar toch vond hij het knap van Elliot.

Elliot ging van Ethan af en grijnsde naar hem. 'Was een leuk gevecht.' Zei hij grijnzend en pakte zijn speer die hij terug legde op de wapentafel. Het mes was wel degelijk het beste wapen.

Isabella zocht Elliot's blik even en glimlachte echt deze keer. Ethan kwam mompelend omhoog en pakte zijn spullen die hij op de tafel legde. Hij ging bij haar vader staan en boog even. 'Genoeg formeel gedoe Ethan, je hebt verloren en slecht ook' zei hij beledigend. Dit maakte Ethan nog bozer en hij bleef nu recht staan. 'De volgende opdracht word een dans met mijn dochter' zei hij grijnzend. Ethan grijnsde dit was een makkie.

Elliot keek geschrokken op en probeerde te glimlachen. Dansen? Waarom nou weer dansen? Hoe moet dat nou weer? De enige keer dat hij ooit had gedans was toen hij dronken was.

Isabella wist niet of Elliot kon dansen, ze hoopte het maar. 'Ja vader' zei ze rustig en ze liep via een ander pad naar binnen, naar de balzaal. Haar vader en Ethan volgde. Ethan probeerde Elliot te peilen en grijnsde nog.

Elliot herstelde zich en keek zeker naar Ethan. Hij had gelijk toen hij zei dat hij ging winnen. Tuurlijk won hij dit. Hij kreeg het wat warmer en liep rustig mee.

Isabella liep naar binnen en ging in het midden staan. Haar vader had een orkestje geregeld wat ergens achterin zat. Het was nog stil en Isabella keek van Ethan naar Elliot. 'Ethan gaat eerst' beval ze. Ethan schudde zijn hoofd en liep naar haar toe. Hij nam haar hand en legde zijn hand op haar heup. Hij knikte en het orkestje begon te spelen waarbij Ethan Isabella leidde en ze verbaasde zich over zijn goede techniek. Ethan glimlachte en trok Isabella iets dichter tegen zich aan. Isabella liet alles maar gebeuren en danste mee. Haar vader stond goedkeurend toe te kijken en Isabella voelde zijn blik in haar rug prikken. Ze hoopte maar dat Elliot goed zag wat ze deden en het zo na kon doen. Het was bijna afgelopen. Ethan zwierde met Isabella over de balvloer en lette goed op zijn passen. De zware maliënkolder werkte niet mee, maar het ging goed. De muziek stopte en zo ook de dans. Ethan liet haar los en drukte een kus op haar hand. Hij liep weg en gebaarde Elliot te gaan lopen.

Elliot keek verbaasd naar Ethan en probeerde hem te volgen, maar het ging veels te snel. En dat zelfs voor zo'n nummer. Rustig met geheven hoofd liep hij naar Isabella en probeerde Ethan vanaf daar na te doen. Dit was toch al een verloren zaak. Vanaf dat haar vader het woord dansen had gezegd.

Isabella glimlachte en zorgde ervoor dat hij goed stond, haar hand in de zijne en zijn andere hand op haar heup. 'Je kunt het wel' mompelde ze. Ze hoorde de muziek beginnen en zette een paar stappen waarbij ze hem een beetje meetrok, maar zodat het leek alsof hij het deed.

Elliot glimlachte naar haar en probeerde haar even te volgen. Hij snapte het na een even wel en probeerde toen zelf te lijden. Het ging beter dan gedacht, maar nog zeker niet helemaal soepel. Eigenlijk was het wel leuk.

Isabella merkte dat het halverwege beter ging en deed alleen nog maar dezelfde passen. Ze volgde hem nauwkeurig en keek vanuit haar ooghoeken naar haar vader. Haar vader zuchte, kon die jongennou niet dansen?