Het kleine tuinhuisje

Elliot liep achter haar aan en glimlachte toen hij in haar vertrekken kwam, die nu ook van hem waren. Snel trok hij de maliënkolder uit en voelde dat zijn benen opgelucht waren.

Isabella was opgelucht dat ze de jurk uit kon trekken en deed dat ook meteen nadat ze haar ketting had afgedaan en haar tiara had weggelegd. Ze liep even in haar ondergoed door de kamer richting de kast. Ze hoopte dat ze nog iets anders had liggen. Ze keek even en vond nog iets wat ze had gemaakt voor later net voordat ze wegging. Ze trok het aan en liet zich met een diepe zucht op haar bed vallen.

Elliot liep achter haar aan en ging langs haar liggen. 'Vermoeiende dag gehad?' Vroeg hij plagend.

Isabella lachte even 'Nee, het was helemaal niet vermoeiend, ik zit vol energie' zei ze sarcastisch. Ze prikte hem even in zijn zij en draaide zich op haar zij, naar hem toe.

'Jij hebt niks te klagen. Ik heb moeten vechten, dansen en smeken.' Zei hij en kietelde haar. 'Jij hebt vast veel meer energie dan ik.' Zei hij toen hij haar kietelde.

Isabella lachte en probeerde zijn polsen te pakken. Ze kromp ineen en pakte uiteindelijk zijn polsen. 'Misschien, maar afwachten of je echte liefde wint is ook zwaar hoor'

'Nou sorry dat ik van Ethan heb gewonnen.' Zei hij plagend en stond op. 'Ik ga al hoor.' Zei hij en probeerde zijn polsen los te krijgen.

Isabella trok hem terug, tegen haar aan, zodat hij geen kant op kon. 'Nee, nou moet je blijven ook' zei ze grijnzend.

'Ik wil maar al te graag blijven.' Zei hij en kuste haar op haar voorhoofd. 'Ik zou zo iemand als jou nooit laten gaan.' Zei hij en wreef over haar wang.

Isabella glimlachte 'Gelukkig maar want je komt nu ook niet meer van me af' zei ze rustig en ze kuste hem een keer. Ze liet zijn polsen nu los en sloeg haar armen nu gewoon om hem heen. 'Nu heb ik je alsnog gevangen' zei ze grinnikend.

'Gelukkig niet. Want als jij weg was kwam mijn grootste angst uit.' Zei hij en keek haar zielig aan. 'Waren die cellen van Tamani dan niet genoeg voor je?' Vroeg hij en kuste haar. Snel sloeg hij zijn armen ook om haar heen. 'Ik jou nou ook.'

'Charmeur' zei ze met een speelse glimlach op haar gezicht, maar ze geloofde hem wel. 'De cellen waren de hel' zei ze eerlijk. 'Hm, het is niet zo erg om gevangen door je te zijn' zei ze plagend, maar het was zo. Ze kuste hem zachtjes en glimlachte.

Elliot glimlachte en kuste haar ook. Heerlijk om haar zo dicht bij te hebben en eindelijk met rust gelaten te worden. Het allerleukste was dat hij nou met haar moest trouwen.

Isabella duwde hem rustig om en kuste hem teder. Ze was blij dat er niemand binnen zou komen vallen om hun te vermoorden of iets dergelijks.

Elliot kuste haar ook en opende onbewust zijn mond. Alles leek nu zo perfect en dat was het eigenlijk ook. Hier had hij nooit over durven dromen toen hij nog op aarde was.

Isabella legde haar handen op zijn borst en opende haar mond ook een stukje, waarna ze zachtjes zijn tong aantikte. Het was zo vertrouwd, niets zou hun nu nog iets kunnen doen. Niks kon hun nog kapot maken.

Elliot begon met haar tong te worstelen en ging met zijn hand over haar rug naar haar kont.

Isabella genoot van zijn aanrakingen en worstelde rustig door. Ze legde een hand op zijn wang en streelde met haar andere hand zijn borst. Ze voelde zich warmer worden toen zijn hand bij haar kont kwam maar eigenlijk vond ze het juist helemaal niet erg.

Elliot worstelde nog steeds met haar tong en ging met een hand door haar haren. Het was gewoon hemels.

Isabella liet haar hand van zijn wang glijden en tongde hem nog steeds. Ze vergat alles om zich heen en wist alleen nog maar het bestaan van hun liefde en zijn heerlijke lippen en tong.

Zou haar vader strikt zijn in het geen seks voor het huwelijk ding, want als het zo doorging..... Elliot tongde haar nog steeds en streelde haar haar.

Isabella bedacht zich ineens dat haar vader verwachte dat ze binnenkort gingen trouwen. Ook bedacht ze zich dat ze hem manieren zou leren en dat dit dan niet meer mocht, maar ze hadden een deal. Isabella tongde hem nog even en trok zich even terug 'En jij wou manieren leren toch?' fluisterde ze plagend.

Elliot keek haar even glimlachend aan en knikte. 'Ja,' Zei hij stel en keek haar afwachtend aan.

'Dan heb je nu al gefaald' zei ze plagend. 'Ach wat zijn manieren toch weer leuk' vervolgde ze grijnzend. Ze kuste hem snel even en keek hem daarna grijnend aan.

'Wat bedoel je? Mag ik je niet meer kussen?' vroeg hij en keek haar zielig aan.