Het kleine tuinhuisje

'Dit is de stad, je zei dat je van reizen hield dus zie dit maar als een nieuwe plaats, ik breng je naar het gemeentehuis om je in te laten schrijven als burger, daar hoef je niet bang voor te zijn' Isabella kneep zachtjes in zijn hand en de omringende mensen keken raar op naarhet taffereel.

Elliot keek haar even aan en keek toen naad de mensen om hun heen. Hij ging iets dichter bij haar lopen en vroeg. 'Zijn dat allemaal engelen?' Schokkerig keek hij weer om zich heen en probeerde zo bang mogelijk te lijken.

'Ja, ze zijn net zoals ik, je hoeft niet bang voor ze te zijn' zei Isabella bemoedigend. Ze was nog nooit zo aardig tegen iemand geweest. Isabella nam hem mee naar het gemeentehuis en klopte op de deur 'Naam?' 'Isabella Silviana Cordoni met vriend' 'Oke, kom maar binnen' 'Wat kan ik voor u doen mevrouw' 'Stop met dat mevrouw en dat u, maar ik kwam mijn vriend hier als burger inschrijven' 'Mevr.. Isabella, dat is niet toegestaan' 'Het is een order van de minister van buitenlandse zaken dus opschieten een beetje'. De man knikte en liep snel weg. Hij kwam terug met een papier en een pen. 'Wat is de naam van uw vriend' 'Ik denk dat je hem dat het best zelf kan vragen niet? Hij is niet gehandicapt of doof'

Elliot keek bang naar dde man en zo stotterend. 'E-Elliot.' Hij keek naar Isabella en toen weer naar her papier. Hij was bang dat hij iets verkeerds zei.

'E Elliot?' vroeg de man verbaasd 'Nee sukkel, Elliot. Dat zegt hij toch' Isabella schudde haar hoofd en keek naar Elliot 'Je hebt niks verkeerd gedaan, kleintje'

Elliot keek even geschrokken naar Isabella. Hij keek geïnteresseerd naar het papier en de pen. Wat als ze wisten dat hij geen engel was? Dan had hij nu wel heel veel heel problemen.

'Geslacht' 'Jesus wat is dit voor vraag, dat snap je toch wel' 'Sorry hoor. Leeftijd' 'Daar zijn we nog niet helemaal over uit' 'Oke, fijn u krijgt zo snel mogelijk bericht' 'Oke, doei'. Isabella schudde haar hoofd en draaide zich om, waarna ze naar buiten liep.

Elliot keek even naar de man en liep toen snel achter Isabella aan. Wat een rare wezens. Dat wist hij al maar die man had dat net even bevestigd. Als een trouwe hond volgde hij haar.

Isabella's humeur was helemaa vepest door die man en ze nam Elliot mee naar een winkeltje om wat te gaan drinken. 'Wat wil je drinken? Ik neem een milkshake aardbei'

Elliot keek haar even aan en knikte. 'Doe mij dat ook maar.' Zei hij snel en keek naar de andere mensen. Hadden engelen dan geen manieren? Uemand aanstaren is niet beleefd.

'Ga maar even zitten, dan kom ik zo' zei Isabella terwijl ze hem een klein duwtje gaf naar het vrije tafeltje links van haar. Ze liep weg en bestelde 2 aardbeien milkshakes. Ze wachte even en keek naar Elliot. Ze pakte de bekers aan en ging bij Elliot zitten.

Elliot keek rustig om zich heen. Hij was nu iets beter op zijn gemak en glimlachte zwakjes naar haar. 'Dus de hemel en de aarde verschillen niet super veel van elkaar?'

'Nee, alleen hebben ze hier vleugels en een kracht. Dat is al het verschil, zelf vind ik het leuker op aarde want die hoge engelen hangen me een beetje de keel uit' zei ze grijnzend 'Je raakt hier zo gewend en ik weet niet of je het met de kleren van Tamani wil blijven doen anders kunnen we zo wel nieuwe krijgen'. Isabella dronk uit haar rietje en keek hem aan.

'Maar ik heb been vleugels en geen krachten.' zei hij en dronk even van zijn milkshake. 'Ik weet niet of die Tamani dat wel zo leuk vind.' Zei hij eerlijk en keek naar het shirt.

'Daar geef ik je gelijk in, ik mag hem ook niet' zei ze glimlachend. 'Laten we dan zometeen maar snel wat nieuwe kleren aanschaffen op kosten van de buitenlanderkas' Isabella dronk haar milkshake leeg en voelde dat ze een ijshoofd kreeg. Had ze maar niet zo snel moeten drinken. Ze kneep haar ogen even dicht en keek toen weer naar hem.

Elliot grijnsde en dronk wat sneller, maar wel zo goed dat hij daar geen last van had. Glimlachend schudde hij zijn hoofd. 'Heel slim.'

Isabella kneep een oog dicht en grijnsde 'Tja, dat heb je wel eens'. Ze gooid haar beker naar achteren in een prullenbak 'Ooit een keer wezen shoppen?' zei ze grijnzend.

Elliot schudde zijn hoofd licht en gooide zijn beker er ook in. 'Nee, mijn kleren werden allemaal besteld en bezorgt.' Hij keek haar even aan. 'Het is eigenlijk best wel dom.'

Isabella schudde haar hoofd en liep naar hem toe, ze trok hem mee aan zijn arm naar buiten en grijnsde 'Dan moeten we dat snel eens veranderen'

'Vrouwen en shoppen.' Zei Elliot snel en keek weer wat nieuwsgieriger om zich heen. 'Ik begin te wennen aan het idee dat dit allemaal engelen zijn.'

'Ze zijn net zo normaal als mensen, ik ben blij dat je dat nu zelf ook inziet' zei ze grijnzend. Ze hield zijn arm nog steeds vast en trok hem een eerste winkel in. 'Kijk eens rond'

Elliot keek haar even vragend aan, maar liep toen naar een rek. 'Ik heb niet zo'n mode gevoel.' Hij pakte een shirt en bekeek het even. 'Volgens mij heb jij een veel betere smaak.'

Isabella lachte en keek naar het shirt wat hij vast had. Ze schudde haar hoofd en pakte het shirt uit zijn handen. Ze liep daarna snel door de winkel en pakte van alles. Shirts, broeken en een paar riemen. Ze drukte alles in zijn armen en grijnsde 'En nou passen, volgens mij is dit ngeveer je maat'

Elliot keek haar even vragend aan en keek toen naar de stapel. 'Alles?' Rustig liep hij een kleedhokje in en trok snel een ander shirt en een broek met riem aan. 'Zo iets?'

'Ja, alles' zei ze lachend. Ze wachte even totdat hij weer naar buiten kwam en grijnsde 'Ja zoiets ja' zei ze goedkeurend. 'De maat klopt of zit het te strak of te los?'