Het kleine tuinhuisje

Elliot grijnsde en versnelde zijn pas. 'Ook geen water.' Hij wou zijn nieuwe techniek gebruiken, maar die was hem nog nooit gelukt. Hij slikte een keer en zette af. Hij sprong met zijn voet naar voor op haar af en draaide op het laatste moment zodat hij tegen de zijkant van het mes schopte.

Isabella zag hem niet helemaal aankomen maar gelukkig had ze altijd haar mes stevig vast dus vloog hij niet uit haar hand. 'Ahw, mag dat echt niet?' Ze grinnikte even. Ze moest dit winnen, hij kon haar niet zomaar verslaan. Ze bleef hem aankijken terwijl ze heen en weer sprong en een paar keer een reeks steken op hem afvuurde.

Elliot sprong naar achter en struikelde over zijn eigen voeten. Snel stond hij op en herstelde zich. 'Dat was de bedoeling.' Voegde hij er snel aan toe. Hij haalde uit en net voordat het mes raakte liet hij het stoppen en ging naar de grond. Hij stak zijn been weer uit en draaide zodat hij haar tackelde.

Isabella grijnsde 'Dat dacht ik al'. Voor dat ze het wist voelde ze haar benen onder zich weggetrapt worden. Ze maakte zich rond zodat ze op de grond rolde en weer op stond, maar wel even haar orientatie kwijt was. Ze knipperde een keer en keek hem grijnzend aan. Ze ging eerst langzaam lopen en maakte een koprol zodat ze achter hem kwam. Ze sloeg met de platte zijde van het mes tegen zijn zij en sprong glimlachend terug 'Nu was je dood geweest, of net niet helemaal'

Elliot zuchtte en viel op zijn knieën. 'OOOOhhhh nee, je raakte me. Nu ga ik dood.' Hij liet zich op de grond vallen en bleef daar even liggen. 'Ik ben helaas niet zo lenig dat ik dat in een snel tempo kan doen.' Hij grijnsde en kwam omhoog. 'Wel een zeer fijn mes, maar toch heb ik liever mijn oude.'

Isabella lachte 'Gek mens' zei ze grijnzend. 'Neem je oude mes dan, of ben je het hier al zat?' ze hield haar hoofd wat scheef en keek hem aan.

Elliot schudde zijn hoofd. 'Tuurlijk niet, het is hier echt geweldig.' Hij pakte zijn oude mes en kerk haar uitdagend aan. 'Zo nu moet ik je toch wel kunnen verslaan?' Hij grijnsde en ging weer klaarstaan.

'Vast wel' zei ze grijnzend. 'Zo moeilijk is het niet hoor, je moet alleen wat sneller zijn' Ze ging ook weer klaar staan en wachtte totdat hij iets zou doen.

Elliot knikte en dact even na over zijn aanval. Het was riskant, maar hij kon altijd proberen. Hij rende op haar af en mikte op haar arm. Hij gooide zijn mes verkeerd om naar haar pols en ging toen meteen achter haar staan. Hij greep haar haren vast en met zijn andere hand pakte haar haar pols.

Oke, dat was sneller, die zag ze niet aankomen. Ze zag alleen het mes met het handvat op haar af komen. Ze wou eerst met haar linkerhand het mes vangen totdat ze hem aan haar haren voelde trekken. Ze kreunde even maar wou niet toegeven, ze wou haar mes bij zijn pezen leggen maar kon haar pols niet bewegen. Hij had nu dus met allebei zijn handen haar vast, een idee schoot te binnen. Ze haakt haar linkervoet achter zijn linkerbeen en trok hem onderuit maar daardoor riskeerde ze wel haaruitval. Nooit in een gevecht zou ze opgeven, dat was er wel ingebrand.

Elliot viel en liet haar haren los, maar trok haar pols mee naar de grond. Hij keek even Om zich heen en zocht naar zijn mes. Dat lag te ver weg. Meteen greep hij met zijn andere hand ook naar haar hand en probeerde haar mes af te pakken.

Isabella was ongeloofelijk blij dat hij haar haar los had gelaten en slaakte een zucht, maar voor ze het wist lag ze half boven op hem en had hij inmiddels bijna haar mes. Zo snel als mogelijk was gooide ze haar mes met twee vingers weg en drukte ze zijn arm tegen de grond, die andere nog niet.

Elliot probeerde zijn arm los te krijgen, maar het lukte hem niet. Met zijn andere hand greep hij naar haar keel en zette en beetje druk.

Isabella grijnsde en liet haar kracht gaan waardoor ze als een soort zak op hem viel. Ze keek hem aan en glimlachte 'Oke mens, jij wint, maar misschien blijf ik hier de rest van de dag wel liggen' zei ze grijnzend. Ze zette weer wat kracht zodat hij niet onder haar vandaan zou kunnen komen. Ze had verloren, het had onmogelijk geleken, maar toch was het gebeurd.

Elliot grijnsde en probeerde los te komen. 'Ik vind dat echt niet erg hoor.' Hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Altijd al eens een engel willen knuffelen.' Hij begon te lachen.

Isabella grijnsde, nu zat zij weer vast, maar hij had gelijk zo erg was het niet. Ze sloeg haar armen ook om hem heen en legde haar hoofd op zijn borst 'Knuffeltijd' zei ze grijnzend.

Hij grijnsde. Het was eigenlijk wel grappig. Ook al deed zijn rug verschrikkelijk veel pijn. 'Jij hebt echt veel stemmingswisseling zeg.' Hij grijnsde en prikte haar een keer in haar buik.

Isabella glimlachte maar liet hem niet los. 'Hoezo? Ik voel me prima hoor, maar bedankt' Ze grijnsde en hoorde iemand op de deur kloppen. 'Isabella?!' ze hoorde de stem van Cornos. 'Ja?' riep ze terug. 'We hoorden niks meer dus we dachten dat er iets gebeurd was, is er iets?''Nee, nee alles gaat prima, we doen alleen een beetje rustig aan vandaag' Isabella hoopte dat hij niet naar binnen zou komen. 'Oke, je roept maar als er iets is oke''Ja, doe ik' zei ze geïriteerd. Ze hoorde hem weglopen en zuchtte 'Sorry, ze zijn snel bezorgd, omdat jij erbij bent, nouja je snapt wel'

'Ach je kunt me toch wel aan? Ik bedoel maar, Ik ben een verwend rot joch.' Hij grijnsde en ging iets verliggen. 'Jij hebt tenminste echte vrienden. Dat kan Tamani niet zeggen.'

'Daar heb je gelijk in, en Tamani weet amper hoe hij een mes moet vasthouden dus het was fijn eens een wat betere tegenstander te hebben' ze hief haar hoofd wat op en glimlachte naar hem. 'Maar je hebt gelijk over die stemmingswisselingen, heb ik vaker last van'ze grinnikte even en keek hem recht aan.

'Weet je zeker dat dat niet aan de trainster lag?' Zei hij plagend. Hij keek haar ook recht in haar ogen aan. 'Engelen? Rare wezens, vind je niet?' Grijnzend aaide hij met een hand over haar hoofd.

'Gemeen hoor' zei ze lachend en ze stak haar tong even uit. 'Hm, echt joh?' zei ze grijnzend. 'Mensen zijn zeker heel normaal'. Op een of andere manier mocht ze deze mens graag. Ze haalde een plukje haar uit zijn gezicht en grijnsde.

'Daar heb je een punt, maar ik heb ook niet gezegd dat mense normaal waren.' hij grijnsde en probeerde zich te ontspannen. Zover dat ging.

'Goedzo' ze glimlachte en vouwde haar handen, die ze op zijn borst legde. Met haar hoofd ging ze weer op haar handen liggen en voelde zich nu al moe. 'Toch niet zo heel leuk he, mij op je buik de hele tijd, geloof me vanzelf word je het zat'

Hij zuchtte en keek haar aan. 'Het is dan ook een voordeel dat je niet zwaar bent, maar ik kan zo best in slaap vallen. Alleen mijn rug vind je niet zo aardig denk ik.'