Het kleine tuinhuisje

Elliot bleef rustig staan en keek over zijn schouder naar haar. Stomme rot wond.'

Isabella grinnikte even om zijn woorden en schudde haar hoofd. Ze trok een kast open waar een vleermuis uit kwam en ze sprong geschrokken achteruit. 'Stomme vleermuis' mompelde ze en ze keek in de kast. Ze zag allemaal vergeeld spul maar ver in de kast lag een witte doos. Ze pakte hem en opende hem voorzichtig. Dit leek wel net nieuw? maar hoe... Achja ze had het nu nodig dus ze zou er later wel over nadenken hoe het kwam. 'Hebbes' zei ze tegen Elliot en ze liep weer naar hem toe waar ze zijn arm verbond met het verband.

Elliot keek naar zijn zowat helemaal ingepakte arm. 'verband houd van ons.'

Isabella lachte even 'En ik hou van jou' zei ze plagend en ze keek hem even aan.

Elliot glimlachte naar haar en sloeg zijn goede arm om haar heen. 'Ik hou ook van jou.'

Isabella glimlachte en keek Elliot even aan 'Mooizo' zei ze plagend en ze kuste hem snel even 'Nu moeten we toch wat gaan doen aan je elektriciteits probleempje' zei ze rustig en ze tikte hem even tegen zijn borst.

'Wat wil je eraan doen dan?' Vroeg hij een en keek haar glimlachend aan. 'Zolang je me maar niet die armband af laat doen.'

Isabella zweeg even, dat wou ze dus wel, om te kijken hoe het zou gaan als hij zich er op concentreerde en het ergens weg kon stoppen in zich zelf.

Elliot keek haar verbaasd aan en schudde zijn hoofd. 'nee echt niet, dan schok ik jou dadelijk.' Zei hij en keek haar spijtig aan.

'Nee, je doet jezelf meer pijn dan mij denk ik' zei ze glimlachend en ze ging even tegen hem aanstaan terwijl ze haar armen om zijn middel sloeg 'Alsjeblieft? Anders kun je het nooit volledig beheersen' zei ze liefjes.

Elliot zuchtte en keek naar zijn been. 'Ik denk niet dat het werkt, maar oke.' Zei hij en bukte rustig en maakte de band los. 'Maar nu mag je me niet meer aanraken, tenminste dat kan niet.'

Isabella knikte met tegenzin en zette een stap achteruit. 'Oke, nu sta je dus volledig onder stroom niet waar? Probeer het naar een punt te verplaatsen... net zoals dit' zei ze rustig en ze trok het water uit de kraan en liet het allemaal op een hand komen.

Elliot knikte en keek naar haar hand. Hij stak zijn hand uit en probeerde wat, maar het werkte niet echt mee. Hij probeerde het nog een paar keer, maar weer werkte het niet echt.

Isabella keek even naar hem en zuchte 'Gewoon proberen, zoek je eigen manier' zei ze rustig en ze liet het water vallen en nam het toen het net boven de grond was weer in haar andere hand.

Elliot probeerde zijn andere hand en weer zijn andere hand en toen weer, maar het begon hem echt te frustreren. Inmiddels ging wel een klein beetje naar zijn hand, maar nog lang niet alle elektriciteit.

Isabella deed hetzelfde als hij deed en probeerde te voelen wat hij daar voor zou moeten doen want bij haar was het al zo geautomatiseerd dat het lastig ging om er over na te denken. Na een paar keer liet ze het water weer terug lopen en keek ze even naar Elliot die er duidelijk gefrustreerd uit zag. 'Het gaat goed' mompelde ze goedkeurend toen ze een klein straaltje van hand naar hand zag gaan.

Elliot zuchte en ging door. Hij moest hij leren anders zou hi nog meer mensen elektrocuteren .

Isabella grijnsde en keek hem even aan. Het ging goed, maar nog voor hoelang. Op een gegeven moment zou hij moe worden en zou het fout kunnen gaan als hij te veel energie van de ene naar de andere kant wil brengen dacht ze.

Elliot ging stug door en begon te wennen aan het geïrriteer van electisiteit in zijn lichaam. Hij moest er bijna zijn. Het moest hem lukken.

Isabella keek geconcentreerd naar zijn handen en wachte af.

Elliot zag kleine ontladingen tussen zijn vingers ontstaan en grijnsde. Het voelde raar, en het was zeker niet zonder moeite, maar het lukte.

Voor Isabella was het een hele opluchting dat het lukte en ze slaakte dan ook een diepe zucht. 'Geweldig' zei ze trots, maar ze durfde hem geen knuffel te gaan geven of een kus.

Elliot liet het "los" en liet zich op een stoel vallen. 'Mag ik nu dan de armband terug?'

Isabella keek hem even aan en knikte. Ze pakte de armband en liep naar hem toe. Ze deed hem om en kwam weer omhoog. 'Zie je wel dat het lukt' zei ze trots en ze ging op zijn schoot zitten.

'ja maar op deze manier duurt het jaren voordat ik het ook maar een beetje kan beheersen.' Zei hij en sloeg zijn armen om haar heen.