Het kleine tuinhuisje

Isabella glimlachte en kwam dichterbij waarna ze hem even kuste 'Oke oke' zei ze glimlachend.

Elliot glimlachte en kwam rustig overeind. Toen hij door de raam zag dat het nog donker was stond hij op en liep hij moeilijk naar de raam. 'Hoe laat is het?'

Isabella bleef nog even liggen en keek naar hem 'Ik denk nog nacht, hebben we dan zo kort geslapen? Of juist de hele dag?' vroeg ze verbaasd. Ze keek even naar de stand van de maan en grijnsde 'Ik denk dat het zo'n 3 uur in de nacht is..'

'Dan hebben we dus de hele nacht geslapen.' Zei hij verbaasd en ging weer bij haar op het bed zitten.

Isabella grijnsde 'Hm, ik vond het niet erg hoor' zei ze glimlachend en ze sloeg van achteren haar armen om zijn middel.

Elliot glimlachte en schudde zijn hoofd. 'Het is niet erg, maar gewoon raar.'

Isabella grinnikte even en kietelde hem even. 'We moeten je arm nog wel schoonmaken, anders gaat het ontsteken' zei Isabella dringend in zijn oor want ze was inmiddels met haar hoofd op zijn schouder gaan hangen.

Elliot lachte even n knikte. 'Heb ik eigenlijk wel een keuze?' vroeg hij plagend en ging weer liggen. 'Wat wil je eigenlijk doen aan het electisiteits probleem?'

'Nee' zei ze grijnzend en ze ging naast hem liggen. 'Nou het oplossen net zoals ik het heb opgelost met water' zei ze glimlachend.

'Hoe heb je dat gedaan?' vroeg hij en glimlachte naar haar. 'Helaas is water wel een stuk veiliger.'

'Mij is het geleerd, maar je moet het aanvoelen en weg kunnen stoppen voor als je het nodig hebt, spaar je krachten om later de dubbele schade aan te richten zeiden ze me' zei ze rustig terwijl ze even aan zijn shirt peuterde.

"Hij heeft geen vest meer aan"

Elliot knikte en sloot zijn ogen even. 'Ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.'

Isabella knikte 'Dat is zo, maar het moet wel gaan lukken denk ik want je bent sterk mentaal en fysiek' zei ze rustig.

Elliot knikte en legde zijn hand op haar wang. 'Ik hoop dat je gelijk hebt.'

Isabella glimlachte 'Natuurlijk heb ik gelijk' zei ze plagend en ze gaf hem snel een kus.

Elliot glimlachte naar haar en kuste haar op haar voorhoofd.

Isabella grijnsde en keek hem even aan 'En wat doen we nu? Met electriciteit spelen lijkt me nog niet zo handig aangezien het nog donker is...' zei ze twijfelend.

'Dat moet u niet aan mij vragen mevrouw de leider.' Zei hij en kwam rustig overeind. 'Dit is jou revolutie.'

Isabella grijnsde en bleef liggen 'Mijn revolutie? Hoezo dat nou weer' vroeg ze glimlachend.

'hij bent hier de godin met de vleugels. Jou plannen en doeleinde zullen veel makkelijker teweeg komen dan die van mij.' Zei hij en kietelde haar even.

Isabella lachte even 'Oke oke, ik weet wel wat, we zoeken wat water en we maken je arm schoon' zei ze half lachend en ze kwam overeind naast hem. Ze prikte hem even in zijn zij en sprong daarna van het bed af.

Elliot stond ook op en liep naar beneden. Rustig liep hij door de keuken en probeerde de kraan, maar die deed het niet echt. Snel probeerde hij de kraan bij de wc en raar genoeg deed die het wel.

Isabella liep met hem mee. Ze keek even naar zijn flink toegetakelde arm en zuchte 'Het kan pijn doen...' zei ze twijfelend, maar ze nam toch het water wat uit de kraan kwam in haar hand en glimlachte licht. Ze nam zijn arm in haar andere hand en spoelde het water stevig over de wond heen zodat hij schoon werd en ze bleef er geconcentreerd naar kijken.

Elliot kneep zijn handen tot vuisten en klemde zijn kaken op elkaar. Stomme wonden doe altijd ontsmet moesten worden.

Isabella liet het water terug in de wastafel lopen en keek toen pas naar zijn gezicht 'Het spijt me' zei ze verontschuldigend en ze kuste hem snel even, waarna ze snel verband ging zoeken 'Blijven staan, ik moet nog verband vinden' zei ze dwingend.