Het kleine tuinhuisje

'Natuurlijk kan ik dat' Isabella schudde haar hoofd 'Oke, ik vertel het je, maar weet dat ik er nu mee gestopt ben' Isabella keek hem aan en begon te vertellen 'Ik was een Sluipmoordenares voor de engeen zodat ze niet meer gepakt werden door de mensen en zodat iedereen veilig was, oke nu weet je het, ik ben net zoals jullie'

Elliot schrok er eigenlijk wel van. 'En dan zeg je dat wij mensen wreed zijn? Jullie zijn precies het zelfde. Alleen leven jullie voor eeuwig en wij niet.'

'Hm, nee wij zijn niet het zelfde, wij zijn erger' Isabella grijnsde 'Daarom ken ik al die pijnlijke aders ook, dacht je echt dat iedereen dat wist?'

'IK hoop dat niet iedereen dat weet. Ik heb het geleerd, maar me meer verdiept in het liegen en verleiden. Ik heb het talent om mezelf in de vervelendste posities te brengen.'

'Hm, samen zouden we goed zijn, ik heb meer de ik besluip je van achteren en steek een mes in je nek manier bestudeerd en geleerd. Net onder het oor, beste plaats. Sorry, ik leef me te veel in' Isabella grinnikte even.

Hij grijnsde en ging meteen met zijn hand naar zijn nek. 'Ik ben blij dat je bent gestopt. Anders had ik ook een probleem gehad.'

'Tja, stoppen kun je nooit helemaal, dat moet jij weten' Ze grinnikte even 'Maar ik doe je niks, echt niet'

________
ik ben btw ff etenxx

'Stoppen? Daar heb ik nog nooit aan gedacht. Waarom zou ik stoppen met de baan die ik voor mijn hele leven hoor te doen?'

'Dat geld ook voor mij, maar ik heb lang geen mensen meer gezien,in mijn tijd waren ze bang voor me en sloegen ze op de vlucht, ik had ze bijna allemaal'

'Veel volkeren heb jij uitgemoord?' hij was eigenlijk wel geboekt door haar verleden, maar ook geschokt.

Isabella lachte 'Ja, dat ben ik, maar laat het rusten,we zitten nu toch in een andere tijd' Ze nam nog een trekje van haar sigaret en doofde hem toen.

Elliot glimlachte. 'Gelukkig maar, anders was nu de hele wereld vergaan door het toe doen van teveel mensen.'

Isabella lachte 'Tja, maar ik heb altijd een wapen bij me hoor, ook de engelen weten dat niet'

'Jij hebt altijd een wapen bij je, maar toch pakte je percee mijn mes om me te steken?' Hij bukte en haalde het mes uit zijn schoen en gooide het op tafel.

'Ja, anders wet iedereen dat ik een mes heb.' Isabella deed haar hand naar haar bovenbeen en liet de bandage zien die ze er had zitten, daar onder vandaan haalde ze drie messen van verschillende grootte en legde die ook op de tafel. 'Tada'

'Je bent echt gek. Je bent niet eens in dienst en dan heb je dit al bij?' Zelf had hij als hij buiten dienst was een mes bij. 'Dit is toch wel een beetje overdreven.'

'Hm, wie zegt dat ik helemaal buiten dienst ben?' Isabella grijnsde 'Ik heb dit altijd bij me, voor als mijn mislukte moorden nog eens terug komen'

'Slim. Ik heb alleen onder werktijden mijn hele uitrustig bij. Ben te lui om dat stomme spul mee te schouwen als ik het waarschijnlijk niet nodig heb.'

'Hm, mijn hele leven is mijn werktijd' Isabella pakte het kleinste mesje in haar hand, bekeek het even en legde het weer neer.

'Dan heb ik blijkbaar nog geluk, maar mijn leven duurt niet zo lang als dat van jou.' Hij glimlachte en bekeek de messen aandachtig.

'O het is wel leuk hoor' zei ze grijnzend. 'Moorden is niet het ergste om te doen, ik weet dat ik nunogal tegenstrijdig spreek, maar ik speel nogl vaak dubbel spel'

Hij grijnsde en keek haar aan. 'Je vind het leuk om mensen te verwonden. Dan hebben we toch nog iets gemeen.' Hij pakte een van de messen op en bekeek het goed.

'Hm, schijnbaar wel'Ze grijnsde en volgde zijn bewegingen met het mes. 'Ze zijn van een speciaal metaal gemaakt dat ze alleen bij de engelen kennen, hemelijzer'

'Als straks zo'n mes opeens weg is. Ik heb het niet.' Hij lachte en legde het weer op de tafel. 'Laat me raden. Onverwoestbaar ijzer?' Hij schudde zijn hoofd en zette zijn elleboog op zijn knie en legde zijn hoofd op zijn hand. (denk aan het beeld. De denker.)

'Nee nee' zei ze lachend. 'Goed gedacht en geraden Denker Elliot' zei ze grijnzend. Ze pakte de twee grotere mesjes op en stak ze weer onder haar bandage.