Het kleine tuinhuisje

'Miss Angel is fine, Oooh spiderman you're my hero, I never expected to meet you here' zei ze zogenaamd verast en kreeg half de slappe lach.

'Oh my god, you look so GOOD. You look like heaven.' Zei hij plagend. 'But how do we go to the....' hij bleef even staan en zuchtte. 'Zolder.'

Isabella lachte even 'No no, that can wait' zei ze glimlachend en snel kuste ze hem voordat hij weg zou lopen.

Elliot kuste haar ook. 'Miss angel you know that i'm in a relationship? Isabella is really important, so i think this is goodbye.'

'I don't care about her, you're mine now' zei ze grijnzend en ze kuste hem weer.

Elliot moest zijn lach inhouden en kuste haar ook. Meteen verspreidde een fijne warmte door zijn lichaam.

Ze sloeg haar armen rond zijn nek en duwde hem zachtjes tegen de muur. Ze kuste hem nog steeds en opende speels haar mond een stukje, bijna automatisch.

Elliot sloeg zijn armen om haar middel en trok gaar zo dicht mogelijk tegen zich aan. Ook opende hij zijn mond een stukje en tikte haar tong aan.

De adelaar was inmiddels klaar met zijn spullen pakken en was naar het huis toegelopen dat van hun moest zijn. Hij werd overwelmd door de schimmel lucht. 'Hallo?' riep hij. Isabella hoorde niks, haar gedachten stonden alleen nog maar naar Elliot zoals altijd als dit gebeurde. Ze frunnikte wat aan zijn shirt en draaide rustig een rondje om zijn tong en worstelde er daarna wat mee. De adelaar slofte wat door het huis en kwam toen bij de trap. Hij keek omhoog en zag daar het meisje en de jongen staan. 'Uhum' zei hij rustig en hij schraapte zijn keel terwijl hij tegen de muur aan ging leunen.

Elliot gennot nog even en liet toen rustig los. Hij had adelaar wel gehoord, maar eigenlijk kon het hem niet schelen. 'Je bent er.' Zei Elliot en keek hem even aan.

Isabella had het niet eens in de gaten en vroeg zich af wat hij deed. 'Wie is waar?' zei ze terwijl ze zich omdraaide 'O' zei ze toen ze de adelaar zag. 'We hadden het net over je' zei ze terwijl ze even aan haar shirt trok. De adelaar lachte 'Twee tortelduifjes die een groep willen beginnen, hm....' zei hij hoofdschuddend.

Elliot zuchtte en keek naar isabella. 'Geef jij hem een kamer dan zal ik de zolder even uitmesten.' Zei hij rustig en liep naar de zoldertrap.

Isabella lachte even 'Wat jij wilt joh' zei ze hoofdschuddend en ze draaide zich om en maakte een volg me gebaar. Hij grijnsde en liep achter haar aan. Isabella deed een willekeurige kamerdeur open en het was de kamer waar wel een bed en een kast in stonden maar dat was het ook wel. Ze had gelukkig al opgeruimd. 'Nou, je nieuwe kamer' zei ze grijnzend en ze draaide zich naar hem om. Hij liep knikkend naar binnen en gooide zijn spullen op het bed. Isabella liep naar de deur en stak haar hoofd nog even om de hoek 'Oja, voor dat ik het vergeet.. ik zou maar niet spotten met mij of Elliot' zei ze dwingend en ze verliet de kamer nu helemaal.

Elliot liep naar boven en zag helemaal niks. Het was pikke donker en na de eerste stappen viel hij al over iets en landde in een grote hoop stof. Hoestend stond hij open keek waar hij over was gevallen. Zaklampen hadden ze hier vast niet en voorzichtig deed hij de armband af.et wat moeite kwamen er weer schokkers tussen zijn vinger die wat licht gaven. Het kostte dan wel veel energie, maar dat was het waard.

Isabella liep naar de trap toe en hoorde een bonk 'Elliot?' vroeg ze verbaasd terwijl ze snel de trap op rende. Ze zag hem staan met de elektriciteit in zijn handen en glimlachte.

'Het was net iets te donker.' Zei hij en liep rusti verder opde zolder die vol stond met troep. Met zijn losse hand deed hij een doos open en haalde er iets stoffigs uit dat leek op een shirt. 'Oude kleren.'

Isabella lachte even en sprong over een paar spullen naar hem toe 'Oja? Misschien gingen hier mensen vroeger wel spookje of zombie spelen' zei ze grijnzend en ze pakte de kleren van hem af waarna ze ze over haar hoofd gooide en een rondje draaide.

Elliot lachte en liep verder om nog wat dozen open te trekken. 'Er ligt niet heel veel van waarde, maar opzich is een deel goed bruikbaar.'

'En we kunnen er spookkostuums van maken' zei ze lachend en ze haalde de kleren van haar hoofd. 'Jij nog suggesties?'

'Of gewoon als kleren aangezien we niks meer over hebben.' Zei hij en zag een kandelaar staan in het hoekje. Snel pakte hij die en maakte die klungelig aan met zijn electro hand. 'Dit is beter.' Snel deed hij de armband weer om zijn enkel en liep met de kandelaar naar haar toe.

'Ja oke, misschien heb je wel gelijk' zei ze teleurgesteld 'En toch zijn de spookjes leuker' zei ze plagend. 'Maar oke, er moet vast nog iets te vinden zijn op deze zolder...'

Elliot knikte en liep naar nog een doos.meteen sprong hij achteruit en stotterde. 'g-geen le-euke doos.'

'Wat? Ben je nou bang voor een doos?' vroeg Isabella lachend. Ze liep rustig naar de doos toe en keek nog naar Elliot 'Het is maar een doos'. Ze bukte en sprong toen gillend achteruit. Haar gezicht had een centimeter boven dat van iemand anders die overduidelijk niet meer leefde gehangen. 'Wie is dat?!' riep ze geschrokken.

Elliot schudde zin hoofd en liep rustig naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen. 'Wie is hier nou bang voor een doos?'

'Ik ben alleen bang voor wat in de doos zit, niet voor de doos zelf...' zei ze rustig en ze drukte zich dicht tegen hem aan.